Ik zit aan mijn schrijftafel met de tuindeuren wijd geopend. De zon laat zich in vol ornaat zien vandaag. Het is moederdag, ik kan schrijven in de stilte van de ochtend, mijn kinderen zijn de leeftijd voorbij waarin zij met versjes en ijverig gemaakte tekeningen aan de zijde van mijn bed staan.
Deze maand is het 18 jaar geleden, dat ik mijn moeder verloor aan kanker. Ik was hoogzwanger van mijn eerste kind. Nog steeds mis ik haar en eerlijk gezegd mis ik haar steeds meer. Ik ben moeder van vier kinderen, welke zij geen van allen heeft leren kennen. Zachtaardig en op de achtergrond was ze, mijn moeder, maar ook een leeuwin als het om haar kinderen ging. Als kind voelde ik me gekoesterd in haar armen en na een puberteit waarin we elkaar niet altijd begrepen, voerde ik als jonge vrouw steeds mooiere gesprekken met haar.
Ze zou alles begrepen hebben, waar ik tegenaan loop in mijn eigen rol als moeder. Kleine kinderen, kleinere zorgen, grote kinderen, grotere zorgen, zo zei ze wel eens. Het moederschap was het allerbelangrijkste in haar leven en hoewel zij denk ik iets te beschermend waakte over haar kroost, verdient zij als moeder wat mij betreft de hoogste onderscheiding die haalbaar is. Mijn moeder is mijn levensvoorbeeld in Onvoorwaardelijke Liefde!
Ruim twintig jaar geleden ontmoette ik mijn schoonmoeder voor de eerste keer. Zij gaf me direct een warm welkom, al was ik de nieuwe partner van haar zoon en niet de moeder van zijn twee dochters. Mijn schoonmoeder oordeelt niet en stelt geen vragen wanneer je zelf niet vertelt. Zij is moeder van elf kinderen, waarvan zij er een op jonge leeftijd verloor aan een noodlottig ongeval. Zij is een bijzonder krachtige vrouw, zeer ontwikkeld en ondanks haar hoge leeftijd volledig op de hoogte van wat er speelt in deze wereld. Van al haar kinderen houdt zij evenveel, zoals ook van al haar kleinkinderen, die zij graag ziet komen en aan wie zij nooit zal vragen, waar bleef je?
Wanneer je in gesprek bent met mijn schoonmoeder, dan luistert zij naar je. Ze is geïnteresseerd en wil graag weten hoe het gaat met jou en de mensen die je lief zijn. Pas wanneer je ernaar vraagt, zal zij vertellen hoe het met haar gaat. Klagen zal ze nooit, ook al heeft zij al veel in moeten leveren, zij draagt het leven zoals het komt. Mijn schoonmoeder is mijn levensvoorbeeld in Kracht!
Vandaag is het Moederdag. Ik voel me gelukkig, dat ik moeder mag zijn van mijn vier opgroeiende kinderen en ik voel me bevoorrecht met twee liefhebbende moeders in mijn leven. Mijn column schrijf ik uit liefde voor deze twee mooie vrouwen.
Fijne Moederdag, voor alle moeders en alle kinderen!